Chaucer en het Middelengels

[…]
O!  ofte swore thou that thou woldest dye
For love, whan thou ne feltest maladye
Save foul delyt, which that thou callest love!
If that I live, thy name shal be shove
In English, that thy sleighte shal be knowe!
Have at thee, Iasoun!
[…]
uit: the Legend of Good Women (onderdeel: The Legend of Hypsipyle & Medea) – Geoffrey Chaucer (ca. 1343 – 1400)

In eerste instantie lijkt deze tekst van Chaucer niet te lezen. Zoals bij het voor het eerst lezen van “Van den Vos Reynaerde” of “Karel ende Elegast”, gaat er toch na enkele alinea's of bladzijdes intern een knop om en past men zich aan op de vreemd aandoende syntaxis en spelling. Bovenstaande tekst is geschreven in het Middelengels. Dit is een vroege voorloper van het moderne Engels dat van ca. 1066 tot de 15e eeuw werd gebezigd. Het vormt de basis voor de huidige versie van de Engelse taal en vindt op haar beurt weer haar oorsprong in het Oud Engels. Overigens is het wel interessant om te vermelden, dat het Middelengels nog van 4 naamvallen gebruik maakte, waar die in de moderne Engelse taal grotendeels verdwenen zijn.

Geoffrey Chaucer is verreweg de belangrijkste schrijver in de tijd van het Middelengels. Zijn werken staan hoog genoteerd in de wereldliteratuur. Zijn loopbaan was zeer divers en tijdens zijn carrière is hij vertrouweling geweest van maar liefst drie opeenvolgende koningen. Met zijn werken toonde hij ook aan dat het Middelengels prima gebruikt kon worden voor poëzie. Het deed daarmee niet onder voor het Latijn of het Frans. Zijn belangrijkste werk is natuurlijk (het helaas onvoltooide) “the Canterbury Tales”, maar het is ook interessant om hier van de gelegenheid gebruik te maken eens een ander werk van hem te belichten.

"The Legend of Good Women" is een lijvig 14e-eeuws Middelengels gedicht. Het stuk is in de vorm van een droomvisioen gegoten. Dit werk heeft toentertijd zware indruk bij velen achtergelaten en doet dat nog steeds. Chaucer zette met zijn werken een heel nieuw perspectief op de kaart met zijn werken. Hij liep  zijn tijd ver vooruit, zijn werken doen eerder denken aan de Renaissance, waar humanistiek een wat gebruikelijker onderwerp was dan in de Late Middeleeuwen. “The Legend of Good Women” doet daarbij zeker niet onder voor “the Canterbury Tales”. Integendeel. Eigenlijk is dit stuk nog steeds actueel en wij zullen dan ook niemand afraden hier eens een blik op te laten werpen!