Het Engelse platteland, het grijze, stormachtige weer, de verlaten weggetjes en de afgelegen, oude gebouwen in Engeland zijn ideaal voor spookverhalen. De Engelse folklore (of volkscultuur) kent dan ook vele spannende verhalen die al eeuwenlang mondeling worden doorverteld. Dit stukje typisch Engelse cultuur vraagt een behoorlijk gespecialiseerde vertaling als het in een andere taal hetzelfde effect wil behouden!
Een van deze volksverhalen is die van de Black Dog, een angstaanjagende spookverschijning in de vorm van een zwarte hond. Het zijn verhalen over een grote, zwarte hond met roodgloeiende ogen en een enorme muil, die een teken is van naderend onheil of de dood. Tekenend voor deze volksverhalen is dat er vaak een historische basis is. Er is bijvoorbeeld een tijd en plaats bekend. Maar wat zeker is, is dat de verhalen erg zijn aangedikt.
De Zwarte Shuck
Op 4 augustus 1577 joeg de Zwarte Shuck of Black Shuck, een hond die omgeven was door vlammen, veel mensen angst aan in de kerk van Bungay, in Suffolk. Er vielen zelfs doden en gewonden. De hond werd kort daarna ook gezien in de kerk van Blythburgh, waar ook slachtoffers vielen. Dat is wat een dominee noteerde over het indrukwekkende gebeuren. Tot op de dag van vandaag zijn er sporen van klauwen en schroeiplekken te zien op de kerkdeur van Bungay. Is dit nu echt gebeurd of niet? Was er echt een hond die onheil aanrichtte?
Wat in ieder geval zeker is, is dat er op die dag in 1577 een angstaanjagende onweersbui en storm geweest zijn. De kerktoren van Bungay werd getroffen door de bliksem, wat de dood van twee mannen veroorzaakte. De dominee die het verhaal heeft opgeschreven kwam zelf uit Londen en heeft zijn aantekeningen waarschijnlijk gemaakt aan de hand van mondelinge verklaringen die flink werden overdreven. Het blijft een mysterie of er ook echt een hond bij betrokken was.
Achtergrond van de verhalen
De Zwarte Shuck ontleent zijn naam aan 'shucky', oftewel behaard, en aan het Oud Engelse woord 'scucca', dat duivel betekent. Behalve over Black Shuck, die is gezien in Norfolk, Essex en Suffolk, zijn er in andere delen van Engeland nog veel meer verhalen over woeste honden. In heel Europa worden honden in volksverhalen geassocieerd met de dood.
De zwarte hondenverhalen hebben te maken met bijgeloof. De Black Dog duikt vooral op bij eeuwenoude routes, kruispunten, executieplekken, donkere bossen en kerkhoven en zou de geesten van overledenen bewaken. De functie van deze griezelverhalen is dat ze vorm geven aan de menselijke angst voor dood en ongeluk. Eind negentiende eeuw ontstaan ook verhalen waarin de zwarte hond de positieve rol van beschermer of helper vertolkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten